leczenie nadmiernej potliwości - toksyna botulinowa


Nadpotliwość pierwotna (hiperhydroza) zazwyczaj występuje w kilku rejonach ciała, tj. pachy, stopy, dłonie, okolice czoła i pleców. Na tych obszarach występuje duże zagęszczenie ekrynowych gruczołów potowych.

Nadmierne pocenie dłoni, pach i stóp jest częstym schorzeniem, w którego ograniczeniu stosuje się toksynę botulinową typu A.

Ostrzykiwanie toksyną botulinową dłoni, pach czy stóp hamuje pocenie bez równoczasowego osłabienia siły mięśniowej.

 

Leczenie nadpotliwości botoksem jest wskazane osobom, u których występuje nadmierne wydzielanie potu, które nie jest spowodowane żadnymi wewnętrznymi czynnikami, jak np. współistnienie innych chorób powodujących nadmierne pocenie.

 

Jak wygląda zabieg leczenia nadpotliwości toksyną botulinową?

Przed rozpoczęciem leczenia lekarz przeprowadza test Minora w obszarach dotkniętych nadmierna potliwością. Test Minora jest bezbolesny i ma na celu wykazać obszary w których zagęszczenie gruczołów potowych i tym samym wydzielanie potu jest największe.

Następnie lekarz podaje toksyną botulinową śródskórnie lub podskórnie w miejsca nadmiernej potliwości dłoni, pach czy stóp. Przed ostrzyknięciem danego obszaru stosuje się znieczulenie miejscowe, ponieważ wstrzykiwanie preparatu toksyny botulinowej powoduje dyskomfort i może być bolesne.

 

Efekty leczenia nadpotliwości toksyna botulinową

Zastosowanie botoksu u osób z nadmierną potliwością należy do najskuteczniejszych metod redukcji nadmiernej produkcji potu. Efekty zabiegu „nadpotliwość botoks” utrzymują się dłużej niż w przypadku zastosowania toksyny botulinowej do redukcji zmarszczek. Średni okres utrzymywania się efektów wynosi od 6 do 12 miesięcy. U niektórych pacjentów nadmierna potliwość pojawia się dopiero po około 18 miesiącach.